Wat een afscheid
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Jan en Wilhelmien
22 Februari 2015 | Nederland, Sint-Oedenrode
Ik schrijf de laatste regels onderweg van India naar Amsterdam, nog 8 uur te gaan, maar ik zal het morgen pas kunnen uploaden. Het verhaal van vandaag.
Onze laatste dag, in Negombo. Vanavond vliegen. Vroeg in de ochtend naar de zeer authentieke vismarkt. Stank, modder, bloed, het zag er zwart van de mensen, het onderhandelen, het gesleep met joekels van vissen, haaien, roggen, tonijn en allerhand spul. Of je ooit nog vis lust? Tsja, dit is toch de voorgeschiedenis van ieder visgerecht dat je hier eet. Veel foto’s gemaakt, zeker ook op straat van de zwoegende fietsers met een mandje vis, laverend tussen de toeterende tuffende tuk-tuks en allerlei andere knallende knetterende kneusjes. De kleurrijke haven, de tradionele katamaran-vissers schuiten, het overal weer klaarmaken van de netten, het enorme terrein met gedroogde vis. Dinesh had een spierwitte broek aan, geen heel verstandige keuze, ook hij kreeg bekijks.
Na wat rusten en zwemmen hebben we in de namiddag met zijn drieën geluncht en als afsluiter zijn we naar een hele mooie Bhoedistische tempel in Colombo geweest, nog wat boodschappen en een laatste kokosnoot om het vocht weer aan te vullen.
Aangezien we pas om half tien vlogen is vier uur natuurlijk veel te vroeg maar we hebben Dinesh gezegd ons te droppen, dan kon hij eindelijk na 16 dagen naar huis, het programma was afgelopen.
En toen dat afscheid:
“It started as a business deal but at the end it feels like a friendship”. Met zulke woorden namen we afscheid en we zagen een hevig ontroerde Dinesh vertrekken, en wij niet minder geraakt. We konden geen van drieën nauwelijks nog een woord uitbrengen, tranen, hij bleef maar zwaaien tot de allerlaatste glimp.
Wat een kanjer. Héél bijzonder om dit blijkbaar wederzijdse gevoel met je gids/chauffeur te hebben opgebouwd.
Naschrift:
We zijn inmiddels thuis, vliegreis en overstappen goed verlopen, het tijdverschil van 4,5 uur hebben we weer terugverdiend. We missen nu al de heerlijke warmte, de drukte op straat, de geur van de vis, ja zelfs de geur van de niet-okselfrisse ober ga je missen. Het totaal aan indrukken was groots.
De vakantiereis is tijdelijk.
De herinnering is voor altijd......
(n.b. verdorie, mijn pet in zunne auto laten liggen!!)
Jan en Wilhelmien
Onze laatste dag, in Negombo. Vanavond vliegen. Vroeg in de ochtend naar de zeer authentieke vismarkt. Stank, modder, bloed, het zag er zwart van de mensen, het onderhandelen, het gesleep met joekels van vissen, haaien, roggen, tonijn en allerhand spul. Of je ooit nog vis lust? Tsja, dit is toch de voorgeschiedenis van ieder visgerecht dat je hier eet. Veel foto’s gemaakt, zeker ook op straat van de zwoegende fietsers met een mandje vis, laverend tussen de toeterende tuffende tuk-tuks en allerlei andere knallende knetterende kneusjes. De kleurrijke haven, de tradionele katamaran-vissers schuiten, het overal weer klaarmaken van de netten, het enorme terrein met gedroogde vis. Dinesh had een spierwitte broek aan, geen heel verstandige keuze, ook hij kreeg bekijks.
Na wat rusten en zwemmen hebben we in de namiddag met zijn drieën geluncht en als afsluiter zijn we naar een hele mooie Bhoedistische tempel in Colombo geweest, nog wat boodschappen en een laatste kokosnoot om het vocht weer aan te vullen.
Aangezien we pas om half tien vlogen is vier uur natuurlijk veel te vroeg maar we hebben Dinesh gezegd ons te droppen, dan kon hij eindelijk na 16 dagen naar huis, het programma was afgelopen.
En toen dat afscheid:
“It started as a business deal but at the end it feels like a friendship”. Met zulke woorden namen we afscheid en we zagen een hevig ontroerde Dinesh vertrekken, en wij niet minder geraakt. We konden geen van drieën nauwelijks nog een woord uitbrengen, tranen, hij bleef maar zwaaien tot de allerlaatste glimp.
Wat een kanjer. Héél bijzonder om dit blijkbaar wederzijdse gevoel met je gids/chauffeur te hebben opgebouwd.
Naschrift:
We zijn inmiddels thuis, vliegreis en overstappen goed verlopen, het tijdverschil van 4,5 uur hebben we weer terugverdiend. We missen nu al de heerlijke warmte, de drukte op straat, de geur van de vis, ja zelfs de geur van de niet-okselfrisse ober ga je missen. Het totaal aan indrukken was groots.
De vakantiereis is tijdelijk.
De herinnering is voor altijd......
(n.b. verdorie, mijn pet in zunne auto laten liggen!!)
Jan en Wilhelmien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
